Εποχές Πιουριφόι...

Δημήτρης Κ. Τζανακάκης

ΡΕΘΥΜΝΟ

Εποχές Πιουριφόι* μας θύμισε ο αμερικανός πρέσβης Τζέφρι Πάιατ με τη συνέντευξη-ποταμό που έδωσε στο «Βήμα» την περασμένη Κυριακή. Είχαμε πολλά χρόνια να δούμε αμερικανό πρέσβη να ξεπερνά με τόσο ωμό και απροκάλυπτο τρόπο τα διπλωματικά εσκαμμένα. Ο έντονος αντιαμερικανισμός που ξέσπασε μετά την πτώση της χούντας έκανε προσεκτικούς τους διπλωμάτες της υπερατλαντικής ιμπεριαλιστικής υπερδύναμης, που προτιμούσαν την παρασκηνιακή δράση (η οποία ποτέ δεν σταμάτησε, ούτε ατόνησε) παρά τις προκλητικές δημόσιες τοποθετήσεις, οι οποίες θα είχαν ως αποτέλεσμα να φουντώσουν τον δεδομένο αντιαμερικανισμό του ελληνικού λαού.

Η ωμότητα της αμερικάνικης παρέμβασης δεν είναι άσχετη από την κυβέρνηση που βρίσκεται στο τιμόνι της αστικής Ελλάδας και από την αμερικανοδουλεία που αυτή η κυβέρνηση καλλιέργησε συστηματικά από τότε που ανέλαβε τη διαχείριση της εξουσίας. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, χωρίς την άδεια του οποίου δεν υπήρχε περίπτωση να κάνει τόσο χοντροκομμένη παρέμβαση ο πρέσβης, φαίνεται πως έκρινε ότι μια «αριστερή» κυβέρνηση (σε συμμαχία με ένα ακροδεξιό, ανοιχτά αμερικανόδουλο πολιτικό μόρφωμα) δίνει τη δυνατότητα στην αμερικάνικη παρουσία στην Ελλάδα να πάρει τη ρεβάνς για τα χρόνια που ήταν αναγκασμένη να δρά «συνωμοτικά».

Σχολιάστηκε περισσότερο η ανοιχτή παρέμβαση του Πάιατ στα εσωτερικά πολιτικά πράγματα. Οχι άδικα σίγουρα, όμως αυτό ήταν απλά το κερασάκι στην τούρτα. «Πιστεύω ότι ο πρωθυπουργός Τσίπρας έχει πλέον μια ευκαιρία να διαμορφώσει ένα νέο αφήγημα. Επί χρόνια πολλοί ανησυχούσαν για το Grexit και αν η Ελλάδα θα τα καταφέρει μέχρι την επόμενη δόση. Υποθέτοντας ότι η διαδικασία θα προχωρήσει και η επόμενη εκταμίευση θα πραγματοποιηθεί, η Ελλάδα θα πλεύσει σε ήρεμα νερά για περίπου δύο χρόνια. Θα είναι μια περίοδος οικονομικής και χρηματοδοτικής προβλεψιμότητας και μια ευκαιρία για την κυβέρνηση να μετατρέψει την κρίση σε ευκαιρία» είπε ο Πάιατ, που δεν παρέλειψε να ρίξει και τη μπηχτή κατά των πολιτικών αντιπάλων του Τσίπρα: «Υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι στο πολιτικό σύστημα που απλά θέλουν να πουν “όχι“. Δεν ενδιαφέρονται να δουν την Ελλάδα να προχωράει μπροστά επειδή είναι άβολο για αυτούς από ιδεολογικής απόψεως ή λόγω προσωπικών οικονομικών συμφερόντων. Προσωπικά θα κάνω ό,τι μπορώ για να υπογραμμίσω το πολιτικό συμφέρον των ΗΠΑ ώστε η μεταρρυθμιστική διαδικασία να παράγει τα οφέλη που ελπίζουμε».

Αυτά εξόργισαν ακόμα και τον παραδοσιακά φιλοαμερικανό Πρετεντεράκο, που δεν μπόρεσε να χωνέψει ούτε την ωμή παρέμβαση Πάιατ υπέρ του Τσίπρα και κατά του λατρευτού Κούλη ούτε το γεγονός ότι αυτή η παρέμβαση έγινε από τις στήλες της ναυαρχίδας του Συγκροτήματος, του «Βήματος» (στο οποίο αρθρογραφεί και ο ίδιος). Κι επειδή δεν μπόρεσε να τα χωνέψει, αντέδρασε δυσκοίλια, συμβουλεύοντας -από τις στήλες των «Νέων»- τον Πάιατ να μην ασχολείται με τον Τσίπρα και τον Μητσοτάκη, αλλά «να βλέπει Netflix στην τηλεόραση και ν' ασχολείται με τη Σοφία Βεργκάρα»!

Αφήνοντας στην άκρη τη στενοχώρια του Πρετεντεράκου για λογαριασμό του Κούλη (ο οποίος -φρονίμως ποιών- δεν έκανε καμιά δήλωση, ούτε κανένας άλλος από τη ΝΔ), πρέπει να δούμε γιατί ο Πάιατ έκανε αυτή τη -φαινομενικά περιττή- ανάμιξη στα εσωτερικά πολιτικά πράγματα. Η εξήγηση είναι πως αυτήν την κυβέρνηση έχει τώρα, αυτήν πρέπει να στηρίξει, σε αντάλλαγμα των υπηρεσιών που προσφέρει και που πρέπει να προσφέρει. Πριν δούμε ποιες είναι οι υπηρεσίες που πρέπει να προσφέρει η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στους Αμερικανούς, ας δώσουμε τον λόγο στον συγκυβερνώντα Πάνο Καμμένο, ο οποίος μίλησε με τη θεσμική του ιδιότητα, αυτή του υπουργού Αμυνας, όπως φρόντισε να διευκρινίσει ανοίγοντας την πολύκροτη πρόσφατη τηλεοπτική του συνέντευξη:

«Αν μιλάει η Ευρώπη για ευρωπαϊκή άμυνα, πρέπει πρώτα από όλα να μιλήσει για τα ευρωπαϊκά σύνορα που υπεγράφησαν το 2008 επί κυβερνήσεως Καραμανλή. Γι’ αυτό και στηριζόμαστε περισσότερο στο ΝΑΤΟ και περισσότερο στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, πλέον, με τη συμφωνία η οποία θα επεκταθεί και προς όφελος της Ελλάδας τους επόμενους μήνες, πρώτα ο Θεός, με τις διαπραγματεύσεις τις οποίες κάνουμε, αποτελεί τον κύριο σύμμαχο στην περιοχή. Είναι οι μόνοι σύμμαχοί μας που μας βοήθησαν εμπράκτως, με το σχέδιο Μάρσαλ, μετά τον πόλεμο».

Για ποια συμφωνία κάνει λόγο ο Καμμένος; Ποιες διαπραγματεύσεις παρακαλάει τον Θεό να έχουν αίσιο τέλος; Αναφέρεται προφανώς σε συμφωνία για την παράταση της παραμονής των αμερικάνικων βάσεων και σε διαπραγματεύσεις που γίνονται στη ζούλα και περιβάλλονται από απόλυτη μυστικότητα (για ευνόητους λόγους). Το πρώτο ζήτημα στο οποίο αναφέρθηκε στη συνέντευξή του ο αμερικανός πρέσβης ήταν αυτό. Και δεν μάσησε καθόλου τα λόγια του:

«Η Ελλάδα βρίσκεται στο κέντρο αυτής της στρατηγικά σημαντικής γεωγραφίας και συνιστά για εμένα το επιχείρημα για την οικοδόμηση μιας ισχυρής συνεργασίας σε θέματα άμυνας και ασφάλειας. Η συμμαχία μας είναι πολύ ισχυρή και σε λίγο καιρό θα γιορτάσουμε 70 χρόνια της αμυντικής μας συνεργασίας (…) Δεν ξέρω τι συνέβαινε στο παρελθόν, αλλά για το πού βρισκόμαστε σήμερα υπάρχει μια ξεκάθαρη ευκαιρία από όσα συζητώ στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας και γενικότερα στην κυβέρνηση. Η επιθυμία είναι να σκεφτούμε πιο φιλόδοξα για το πώς θα συνεργαστούμε στο μέλλον - κυρίως στον τομέα της ασφάλειας (…) Κατά την πρόσφατη επιτυχημένη επίσκεψή του στην Ουάσιγκτον, ο κ. Καμμένος μίλησε δημόσια για την πρόθεση της κυβέρνησης να επεκτείνει για περισσότερα από ένα έτη τη συμφωνία για τις δραστηριότητές μας στη Σούδα. Θα το καλωσορίζαμε αυτό. Θα διευκόλυνε τον σχεδιασμό, αλλά και τη χρηματοδότηση, καθώς έχουμε κάνει αξιοσημείωτες επενδύσεις εκεί. Εκτιμούμε πολύ όσα προσφέρει η Σούδα από την άποψη του ελλιμενισμού αεροπλανοφόρων και αεροσκαφών, επειγουσών προσγειώσεων ή αποστολών ρουτίνας για ανεφοδιασμό. Θα έδινα επίσης έμφαση, έπειτα από όσα έχω συζητήσει με τον Α/ΓΕΕΘΑ ναύαρχο Αποστολάκη, στο ενδιαφέρον του Πολεμικού Ναυτικού να αναπτύξει μια ισχυρότερη και εμφανέστερη παρουσία στο Νότιο Αιγαίο. Η ανάπτυξη όμως ελληνικών πλοίων που θα υπηρετήσει τα κοινά μας συμφέροντα στην αστυνόμευση της περιοχής θα απαιτήσει κάποιου είδους υποστήριξη».

Ζήτημα πρώτο, λοιπόν, η παράταση εκχώρησης της Σούδας, την οποία οι Αμερικάνοι θέλουν να αναβαθμίσουν, μεταφέροντας κάποιες από τις δραστηριότητες που τώρα έχουν στην τουρκική βάση του Ιντσιρλίκ. Ζήτημα δεύτερο, η επέκταση της αμερικανοελληνικής ναυτικής συνεργασίας, δηλαδή η χρήση του ελληνικού στόλου ως μονάδας του αμερικάνικου 6ου στόλου. Δεν μιλούσε τυχαία ο Καμμένος για δημιουργία καινούργιας αμερικάνικης βάσης στην Κάρπαθο.

Εχει και συνέχεια, όμως, το αμερικάνικο «ενδιαφέρον» και ο Πάιατ την περιγράφει συνοπτικά: «Ενδιαφερόμαστε η Ελλάδα να μπορεί να συντηρήσει αξιόμαχες Ενοπλες Δυνάμεις διότι είναι και προς το δικό μας συμφέρον. Εγώ και η ομάδα μου εργαζόμαστε σκληρά να εντοπίσουμε πρόσθετες ευκαιρίες για μεταφορά πλεονάζοντος στρατιωτικού υλικού. Πρόσφατα έφθασαν ελικόπτερα Chinook, έχουμε ήδη ξεκινήσει ένα πρόγραμμα για μεταφορά ελικοπτέρων Kiowa, είμαστε ενθουσιασμένοι με την πρόοδο του εκσυγχρονισμού των αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας Ρ-3. Δεν το βλέπουμε ως συναλλαγή, αλλά ως προώθηση κοινών συμφερόντων».

Ζήτημα τρίτο, η πώληση πολεμικού υλικού στην Ελλάδα. Τα χρόνια της κρίσης αναγκαστικά μειώθηκαν οι παραγγελίες, όμως τα αμερικάνικα μονοπώλια δε χαμπαριάζουν από «δυσκολίες». Πρέπει να πουλήσουν και θα πουλήσουν. Ο,τι σαπάκι διαθέτει η αμερικάνικη πολεμική μηχανή από τους πολέμους που διεξάγει ανά τον κόσμο «σπρώχνεται» σε χώρες σαν την Ελλάδα. Το πιο προκλητικό είναι πως συχνά αυτά τα σαπάκια έρχονται με τη μορφή της «στρατιωτικής βοήθειας». Ομως τα σαπάκια δεν άξιζαν μία όσο σάπιζαν στις αποθήκες του αμερικάνικου στρατού, ενώ όταν εντάσσονται στο ελληνικό στρατιωτικό δυναμικό συνοδεύονται με συμβόλαια αναβάθμισης του εξοπλισμού, εκπαίδευσης του στρατιωτικού προσωπικού, αγοράς πυρομαχικών και διαρκούς συντήρησης, που ξαφνικά δίνουν στα σαπάκια «αξία», γεμίζοντας τα ταμεία των αμερικάνικων μονοπωλίων.

Για να δείξει πως οι Αμερικάνοι δεν ενδιαφέρονται μόνο για βάσεις και πώληση πολεμικού υλικού, ο Πάιατ έβαλε και το «τυράκι» στη φάκα: «Τον Ιούνιο θα μεταβώ στη Νέα Υόρκη και στην Ουάσιγκτον με τον υπουργό Οικονομίας Δημήτρη Παπαδημητρίου. Προσβλέπω να περιγράψω τις ευκαιρίες που βλέπω για διευρυμένες εμπορικές σχέσεις και επενδύσεις στην Ελλάδα. Το ταξίδι αυτό έχει επίσης ως σκοπό να καταδείξει την υποστήριξή μας για την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό ώστε να βγει από τον συνεχή κύκλο κρίσης. Το βάρος και η ευθύνη όμως ανήκουν στον Πρωθυπουργό, ώστε να αδράξει την ευκαιρία να αλλάξει το αφήγημα, να υπάρξει κινητικότητα σε ορισμένες από τις αποκρατικοποιήσεις-κλειδιά, όπως στην ενέργεια και στο Ελληνικό».

Δικός τους άνθρωπος είναι ο Παπαδημητρίου, από τους σπεκουλάντες της Wall Street πληρωνόταν δεκαετίες τώρα (εξ ου και η τεράστια περιουσία του), το μόνο που μπορεί να φέρει από το ταξίδι στις ΗΠΑ είναι κάποια funds που θα πέσουν σαν «κοράκια» πάνω στα κόκκινα δάνεια ή στο real estate (καθαρή αρπαχτή κι αυτή). Σε παραγωγικούς τομείς δεν επενδύουν οι Αμερικάνοι στην Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια. Κι όταν ο Πάιατ αναφέρεται στην ενέργεια, εννοεί τους αγωγούς, που είναι καθαρά αμερικάνικη υπόθεση.

...

http://www.eksegersi.gr/

...

*Ποιος ήταν ο Πιουριφόι

Ο Τζον Πιουριφόι υπήρξε το παιδί θαύμα της αμερικάνικης εξωτερικής ιμπεριαλιστικής πολιτικής - μετά το δόγμα Τρούμαν που έφερε τις ΗΠΑ στην ηγεσία του Δυτικού στρατοπέδου - και ένας από τους κλασικότερους εκφραστές της. Κυνικός, αδιαφορώντας για τα προσχήματα, με συμπεριφορά επικυρίαρχου - όπου στην εξουσία του όλες οι άλλες εξουσίες των χωρών στις οποίες υπηρέτησε ως διπλωμάτης έπρεπε να υποκλιθούν - έχει στο ενεργητικό του πολλές βρώμικες αποστολές, τις οποίες έφερε σε πέρας με επιτυχία.

Στην Ελλάδα ήρθε το Σεπτέμβρη του 1950, αναλαμβάνοντας την ηγεσία της αμερικάνικης πρεσβείας και κατάφερε να μείνει στην ιστορία αυτού του τόπου ως χαρακτηριστική περίπτωση - αν όχι η χαρακτηριστικότερη - αφού η ιμπεριαλιστική συμπεριφορά από τη μία και η υποτέλεια από την άλλη βρίσκουν την πλήρη έκφρασή τους. Αποστολή του ήταν η αντιμετώπιση του κομμουνισμού, η σταθεροποίηση του αστικού πολιτικού συστήματος και το αλυσόδεμα της χώρας στο άρμα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Εκτέλεσε την αποστολή του με επιτυχία. Στο ενεργητικό του, μεταξύ άλλων χρεώνονται η δολοφονία του Ν. Μπελογιάννη, το ανεβοκατέβασμα κυβερνήσεων, η μετατροπή της Ελλάδας σε μπανανία. Ποιος δε γνωρίζει άραγε, απ' όσους στοιχειωδώς έχουν διαβάσει ιστορία, τις δημόσιες ανακοινώσεις του, με τις οποίες υπαγόρευε, π.χ., στην κυβέρνηση Πλαστήρα να φέρει και να ψηφίσει στη Βουλή το πλειοψηφικό; Και ποιος δεν ξέρει ότι οι εντολές του, μυστικές ή φανερές, ήταν νόμος για τις ελληνικές κυβερνήσεις;

Μετά την Ελλάδα ο Πιουριφόι διέπρεψε στη Γουατεμάλα, όπου στάλθηκε στη θέση του πρέσβη, ως ειδικός στην καταπολέμηση του κομμουνισμού. Φτάνοντας εκεί συνάντησε την άρνηση της κυβέρνησης Αρμπενς να υποταχθεί στα κελεύσματα των ΗΠΑ, γι' αυτό και αποφάνθηκε υπέρ της ανατροπής της, η οποία και πραγματοποιήθηκε στα 1954 με ανοιχτή αμερικάνικη επέμβαση.

http://www.rizospastis.gr/story.do?id=3711369