GR.NEWS: Λένε τα χαρτιά ότι στις 3- 5- 2011 έφυγε Ο Θανάσης...

GR.NEWS: Λένε τα χαρτιά ότι στις 3- 5- 2011 έφυγε Ο Θανάσης...: Πετρούλα Δουλάμη Λένε τα χαρτιά ότι στις 3- 5- 2011 έφυγε Ο Θανάσης.. Όχι ρε φίλε , δε το δέχομαι.. Ένας ...

https://gr-news-net.blogspot.gr/

Εποχές Πιουριφόι...

Δημήτρης Κ. Τζανακάκης

ΡΕΘΥΜΝΟ

Εποχές Πιουριφόι* μας θύμισε ο αμερικανός πρέσβης Τζέφρι Πάιατ με τη συνέντευξη-ποταμό που έδωσε στο «Βήμα» την περασμένη Κυριακή. Είχαμε πολλά χρόνια να δούμε αμερικανό πρέσβη να ξεπερνά με τόσο ωμό και απροκάλυπτο τρόπο τα διπλωματικά εσκαμμένα. Ο έντονος αντιαμερικανισμός που ξέσπασε μετά την πτώση της χούντας έκανε προσεκτικούς τους διπλωμάτες της υπερατλαντικής ιμπεριαλιστικής υπερδύναμης, που προτιμούσαν την παρασκηνιακή δράση (η οποία ποτέ δεν σταμάτησε, ούτε ατόνησε) παρά τις προκλητικές δημόσιες τοποθετήσεις, οι οποίες θα είχαν ως αποτέλεσμα να φουντώσουν τον δεδομένο αντιαμερικανισμό του ελληνικού λαού.

Η ωμότητα της αμερικάνικης παρέμβασης δεν είναι άσχετη από την κυβέρνηση που βρίσκεται στο τιμόνι της αστικής Ελλάδας και από την αμερικανοδουλεία που αυτή η κυβέρνηση καλλιέργησε συστηματικά από τότε που ανέλαβε τη διαχείριση της εξουσίας. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, χωρίς την άδεια του οποίου δεν υπήρχε περίπτωση να κάνει τόσο χοντροκομμένη παρέμβαση ο πρέσβης, φαίνεται πως έκρινε ότι μια «αριστερή» κυβέρνηση (σε συμμαχία με ένα ακροδεξιό, ανοιχτά αμερικανόδουλο πολιτικό μόρφωμα) δίνει τη δυνατότητα στην αμερικάνικη παρουσία στην Ελλάδα να πάρει τη ρεβάνς για τα χρόνια που ήταν αναγκασμένη να δρά «συνωμοτικά».

Σχολιάστηκε περισσότερο η ανοιχτή παρέμβαση του Πάιατ στα εσωτερικά πολιτικά πράγματα. Οχι άδικα σίγουρα, όμως αυτό ήταν απλά το κερασάκι στην τούρτα. «Πιστεύω ότι ο πρωθυπουργός Τσίπρας έχει πλέον μια ευκαιρία να διαμορφώσει ένα νέο αφήγημα. Επί χρόνια πολλοί ανησυχούσαν για το Grexit και αν η Ελλάδα θα τα καταφέρει μέχρι την επόμενη δόση. Υποθέτοντας ότι η διαδικασία θα προχωρήσει και η επόμενη εκταμίευση θα πραγματοποιηθεί, η Ελλάδα θα πλεύσει σε ήρεμα νερά για περίπου δύο χρόνια. Θα είναι μια περίοδος οικονομικής και χρηματοδοτικής προβλεψιμότητας και μια ευκαιρία για την κυβέρνηση να μετατρέψει την κρίση σε ευκαιρία» είπε ο Πάιατ, που δεν παρέλειψε να ρίξει και τη μπηχτή κατά των πολιτικών αντιπάλων του Τσίπρα: «Υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι στο πολιτικό σύστημα που απλά θέλουν να πουν “όχι“. Δεν ενδιαφέρονται να δουν την Ελλάδα να προχωράει μπροστά επειδή είναι άβολο για αυτούς από ιδεολογικής απόψεως ή λόγω προσωπικών οικονομικών συμφερόντων. Προσωπικά θα κάνω ό,τι μπορώ για να υπογραμμίσω το πολιτικό συμφέρον των ΗΠΑ ώστε η μεταρρυθμιστική διαδικασία να παράγει τα οφέλη που ελπίζουμε».

Αυτά εξόργισαν ακόμα και τον παραδοσιακά φιλοαμερικανό Πρετεντεράκο, που δεν μπόρεσε να χωνέψει ούτε την ωμή παρέμβαση Πάιατ υπέρ του Τσίπρα και κατά του λατρευτού Κούλη ούτε το γεγονός ότι αυτή η παρέμβαση έγινε από τις στήλες της ναυαρχίδας του Συγκροτήματος, του «Βήματος» (στο οποίο αρθρογραφεί και ο ίδιος). Κι επειδή δεν μπόρεσε να τα χωνέψει, αντέδρασε δυσκοίλια, συμβουλεύοντας -από τις στήλες των «Νέων»- τον Πάιατ να μην ασχολείται με τον Τσίπρα και τον Μητσοτάκη, αλλά «να βλέπει Netflix στην τηλεόραση και ν' ασχολείται με τη Σοφία Βεργκάρα»!

Αφήνοντας στην άκρη τη στενοχώρια του Πρετεντεράκου για λογαριασμό του Κούλη (ο οποίος -φρονίμως ποιών- δεν έκανε καμιά δήλωση, ούτε κανένας άλλος από τη ΝΔ), πρέπει να δούμε γιατί ο Πάιατ έκανε αυτή τη -φαινομενικά περιττή- ανάμιξη στα εσωτερικά πολιτικά πράγματα. Η εξήγηση είναι πως αυτήν την κυβέρνηση έχει τώρα, αυτήν πρέπει να στηρίξει, σε αντάλλαγμα των υπηρεσιών που προσφέρει και που πρέπει να προσφέρει. Πριν δούμε ποιες είναι οι υπηρεσίες που πρέπει να προσφέρει η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στους Αμερικανούς, ας δώσουμε τον λόγο στον συγκυβερνώντα Πάνο Καμμένο, ο οποίος μίλησε με τη θεσμική του ιδιότητα, αυτή του υπουργού Αμυνας, όπως φρόντισε να διευκρινίσει ανοίγοντας την πολύκροτη πρόσφατη τηλεοπτική του συνέντευξη:

«Αν μιλάει η Ευρώπη για ευρωπαϊκή άμυνα, πρέπει πρώτα από όλα να μιλήσει για τα ευρωπαϊκά σύνορα που υπεγράφησαν το 2008 επί κυβερνήσεως Καραμανλή. Γι’ αυτό και στηριζόμαστε περισσότερο στο ΝΑΤΟ και περισσότερο στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, πλέον, με τη συμφωνία η οποία θα επεκταθεί και προς όφελος της Ελλάδας τους επόμενους μήνες, πρώτα ο Θεός, με τις διαπραγματεύσεις τις οποίες κάνουμε, αποτελεί τον κύριο σύμμαχο στην περιοχή. Είναι οι μόνοι σύμμαχοί μας που μας βοήθησαν εμπράκτως, με το σχέδιο Μάρσαλ, μετά τον πόλεμο».

Για ποια συμφωνία κάνει λόγο ο Καμμένος; Ποιες διαπραγματεύσεις παρακαλάει τον Θεό να έχουν αίσιο τέλος; Αναφέρεται προφανώς σε συμφωνία για την παράταση της παραμονής των αμερικάνικων βάσεων και σε διαπραγματεύσεις που γίνονται στη ζούλα και περιβάλλονται από απόλυτη μυστικότητα (για ευνόητους λόγους). Το πρώτο ζήτημα στο οποίο αναφέρθηκε στη συνέντευξή του ο αμερικανός πρέσβης ήταν αυτό. Και δεν μάσησε καθόλου τα λόγια του:

«Η Ελλάδα βρίσκεται στο κέντρο αυτής της στρατηγικά σημαντικής γεωγραφίας και συνιστά για εμένα το επιχείρημα για την οικοδόμηση μιας ισχυρής συνεργασίας σε θέματα άμυνας και ασφάλειας. Η συμμαχία μας είναι πολύ ισχυρή και σε λίγο καιρό θα γιορτάσουμε 70 χρόνια της αμυντικής μας συνεργασίας (…) Δεν ξέρω τι συνέβαινε στο παρελθόν, αλλά για το πού βρισκόμαστε σήμερα υπάρχει μια ξεκάθαρη ευκαιρία από όσα συζητώ στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας και γενικότερα στην κυβέρνηση. Η επιθυμία είναι να σκεφτούμε πιο φιλόδοξα για το πώς θα συνεργαστούμε στο μέλλον - κυρίως στον τομέα της ασφάλειας (…) Κατά την πρόσφατη επιτυχημένη επίσκεψή του στην Ουάσιγκτον, ο κ. Καμμένος μίλησε δημόσια για την πρόθεση της κυβέρνησης να επεκτείνει για περισσότερα από ένα έτη τη συμφωνία για τις δραστηριότητές μας στη Σούδα. Θα το καλωσορίζαμε αυτό. Θα διευκόλυνε τον σχεδιασμό, αλλά και τη χρηματοδότηση, καθώς έχουμε κάνει αξιοσημείωτες επενδύσεις εκεί. Εκτιμούμε πολύ όσα προσφέρει η Σούδα από την άποψη του ελλιμενισμού αεροπλανοφόρων και αεροσκαφών, επειγουσών προσγειώσεων ή αποστολών ρουτίνας για ανεφοδιασμό. Θα έδινα επίσης έμφαση, έπειτα από όσα έχω συζητήσει με τον Α/ΓΕΕΘΑ ναύαρχο Αποστολάκη, στο ενδιαφέρον του Πολεμικού Ναυτικού να αναπτύξει μια ισχυρότερη και εμφανέστερη παρουσία στο Νότιο Αιγαίο. Η ανάπτυξη όμως ελληνικών πλοίων που θα υπηρετήσει τα κοινά μας συμφέροντα στην αστυνόμευση της περιοχής θα απαιτήσει κάποιου είδους υποστήριξη».

Ζήτημα πρώτο, λοιπόν, η παράταση εκχώρησης της Σούδας, την οποία οι Αμερικάνοι θέλουν να αναβαθμίσουν, μεταφέροντας κάποιες από τις δραστηριότητες που τώρα έχουν στην τουρκική βάση του Ιντσιρλίκ. Ζήτημα δεύτερο, η επέκταση της αμερικανοελληνικής ναυτικής συνεργασίας, δηλαδή η χρήση του ελληνικού στόλου ως μονάδας του αμερικάνικου 6ου στόλου. Δεν μιλούσε τυχαία ο Καμμένος για δημιουργία καινούργιας αμερικάνικης βάσης στην Κάρπαθο.

Εχει και συνέχεια, όμως, το αμερικάνικο «ενδιαφέρον» και ο Πάιατ την περιγράφει συνοπτικά: «Ενδιαφερόμαστε η Ελλάδα να μπορεί να συντηρήσει αξιόμαχες Ενοπλες Δυνάμεις διότι είναι και προς το δικό μας συμφέρον. Εγώ και η ομάδα μου εργαζόμαστε σκληρά να εντοπίσουμε πρόσθετες ευκαιρίες για μεταφορά πλεονάζοντος στρατιωτικού υλικού. Πρόσφατα έφθασαν ελικόπτερα Chinook, έχουμε ήδη ξεκινήσει ένα πρόγραμμα για μεταφορά ελικοπτέρων Kiowa, είμαστε ενθουσιασμένοι με την πρόοδο του εκσυγχρονισμού των αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας Ρ-3. Δεν το βλέπουμε ως συναλλαγή, αλλά ως προώθηση κοινών συμφερόντων».

Ζήτημα τρίτο, η πώληση πολεμικού υλικού στην Ελλάδα. Τα χρόνια της κρίσης αναγκαστικά μειώθηκαν οι παραγγελίες, όμως τα αμερικάνικα μονοπώλια δε χαμπαριάζουν από «δυσκολίες». Πρέπει να πουλήσουν και θα πουλήσουν. Ο,τι σαπάκι διαθέτει η αμερικάνικη πολεμική μηχανή από τους πολέμους που διεξάγει ανά τον κόσμο «σπρώχνεται» σε χώρες σαν την Ελλάδα. Το πιο προκλητικό είναι πως συχνά αυτά τα σαπάκια έρχονται με τη μορφή της «στρατιωτικής βοήθειας». Ομως τα σαπάκια δεν άξιζαν μία όσο σάπιζαν στις αποθήκες του αμερικάνικου στρατού, ενώ όταν εντάσσονται στο ελληνικό στρατιωτικό δυναμικό συνοδεύονται με συμβόλαια αναβάθμισης του εξοπλισμού, εκπαίδευσης του στρατιωτικού προσωπικού, αγοράς πυρομαχικών και διαρκούς συντήρησης, που ξαφνικά δίνουν στα σαπάκια «αξία», γεμίζοντας τα ταμεία των αμερικάνικων μονοπωλίων.

Για να δείξει πως οι Αμερικάνοι δεν ενδιαφέρονται μόνο για βάσεις και πώληση πολεμικού υλικού, ο Πάιατ έβαλε και το «τυράκι» στη φάκα: «Τον Ιούνιο θα μεταβώ στη Νέα Υόρκη και στην Ουάσιγκτον με τον υπουργό Οικονομίας Δημήτρη Παπαδημητρίου. Προσβλέπω να περιγράψω τις ευκαιρίες που βλέπω για διευρυμένες εμπορικές σχέσεις και επενδύσεις στην Ελλάδα. Το ταξίδι αυτό έχει επίσης ως σκοπό να καταδείξει την υποστήριξή μας για την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό ώστε να βγει από τον συνεχή κύκλο κρίσης. Το βάρος και η ευθύνη όμως ανήκουν στον Πρωθυπουργό, ώστε να αδράξει την ευκαιρία να αλλάξει το αφήγημα, να υπάρξει κινητικότητα σε ορισμένες από τις αποκρατικοποιήσεις-κλειδιά, όπως στην ενέργεια και στο Ελληνικό».

Δικός τους άνθρωπος είναι ο Παπαδημητρίου, από τους σπεκουλάντες της Wall Street πληρωνόταν δεκαετίες τώρα (εξ ου και η τεράστια περιουσία του), το μόνο που μπορεί να φέρει από το ταξίδι στις ΗΠΑ είναι κάποια funds που θα πέσουν σαν «κοράκια» πάνω στα κόκκινα δάνεια ή στο real estate (καθαρή αρπαχτή κι αυτή). Σε παραγωγικούς τομείς δεν επενδύουν οι Αμερικάνοι στην Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια. Κι όταν ο Πάιατ αναφέρεται στην ενέργεια, εννοεί τους αγωγούς, που είναι καθαρά αμερικάνικη υπόθεση.

...

http://www.eksegersi.gr/

...

*Ποιος ήταν ο Πιουριφόι

Ο Τζον Πιουριφόι υπήρξε το παιδί θαύμα της αμερικάνικης εξωτερικής ιμπεριαλιστικής πολιτικής - μετά το δόγμα Τρούμαν που έφερε τις ΗΠΑ στην ηγεσία του Δυτικού στρατοπέδου - και ένας από τους κλασικότερους εκφραστές της. Κυνικός, αδιαφορώντας για τα προσχήματα, με συμπεριφορά επικυρίαρχου - όπου στην εξουσία του όλες οι άλλες εξουσίες των χωρών στις οποίες υπηρέτησε ως διπλωμάτης έπρεπε να υποκλιθούν - έχει στο ενεργητικό του πολλές βρώμικες αποστολές, τις οποίες έφερε σε πέρας με επιτυχία.

Στην Ελλάδα ήρθε το Σεπτέμβρη του 1950, αναλαμβάνοντας την ηγεσία της αμερικάνικης πρεσβείας και κατάφερε να μείνει στην ιστορία αυτού του τόπου ως χαρακτηριστική περίπτωση - αν όχι η χαρακτηριστικότερη - αφού η ιμπεριαλιστική συμπεριφορά από τη μία και η υποτέλεια από την άλλη βρίσκουν την πλήρη έκφρασή τους. Αποστολή του ήταν η αντιμετώπιση του κομμουνισμού, η σταθεροποίηση του αστικού πολιτικού συστήματος και το αλυσόδεμα της χώρας στο άρμα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Εκτέλεσε την αποστολή του με επιτυχία. Στο ενεργητικό του, μεταξύ άλλων χρεώνονται η δολοφονία του Ν. Μπελογιάννη, το ανεβοκατέβασμα κυβερνήσεων, η μετατροπή της Ελλάδας σε μπανανία. Ποιος δε γνωρίζει άραγε, απ' όσους στοιχειωδώς έχουν διαβάσει ιστορία, τις δημόσιες ανακοινώσεις του, με τις οποίες υπαγόρευε, π.χ., στην κυβέρνηση Πλαστήρα να φέρει και να ψηφίσει στη Βουλή το πλειοψηφικό; Και ποιος δεν ξέρει ότι οι εντολές του, μυστικές ή φανερές, ήταν νόμος για τις ελληνικές κυβερνήσεις;

Μετά την Ελλάδα ο Πιουριφόι διέπρεψε στη Γουατεμάλα, όπου στάλθηκε στη θέση του πρέσβη, ως ειδικός στην καταπολέμηση του κομμουνισμού. Φτάνοντας εκεί συνάντησε την άρνηση της κυβέρνησης Αρμπενς να υποταχθεί στα κελεύσματα των ΗΠΑ, γι' αυτό και αποφάνθηκε υπέρ της ανατροπής της, η οποία και πραγματοποιήθηκε στα 1954 με ανοιχτή αμερικάνικη επέμβαση.

http://www.rizospastis.gr/story.do?id=3711369

«Λεξικό των παραγώγων και συνθέτων της νέας ελληνικής»

Παράγωγα και σύνθετα

Γράφει ο
Γιάννης Μεταξάς

Πόσες φορές, αλήθεια, διερωτώμεθα αν αυτή η λέξη, η α ή η β, υπάρχει. Και κυρίως αν αυτή που χρησιμοποιούμε αντιστοιχεί με την ακρίβεια που θα θέλαμε σε αυτό που επιδιώκουμε να εκφράσουμε.

Τώρα όμως, με το «Λεξικό των παραγώγων και συνθέτων της νέας ελληνικής», μπορούμε να το κάνουμε με μεγαλύτερη ασφάλεια. Γιατί αυτό το νέο λεξικό, όχι μόνο μας καταρτίζει στο πώς ένα παράγωγο ή σύνθετο «κατασκευάζεται», αλλά μας χορηγεί, σε ακτινοειδή απεικόνιση και ό,τι μέχρι τώρα από μια κεντρική λέξη έχει προκύψει. Και ταυτόχρονα, τη δική μας δημιουργική φαντασία, χωρίς να την ακυρώνει, την οδηγεί σωστά και στο να παράξει και στο να συνθέσει.

Ολα αυτά υπό μια προϋπόθεση: ότι η Εισαγωγή του λεξικού θα διαβασθεί με προσοχή. Ιδιαίτερα σαφής και ευχάριστη, μας εκθέτει τη γνωστική πορεία που πρέπει να ακολουθήσουμε, με ένα πλήθος παραδειγμάτων, συχνά εξαντλητικών, για το πώς και για το γιατί έχουμε, από αυτή τη Γλώσσα, με τόσες λέξεις ευεργετηθεί.

Και κάτι άλλο ακόμα διαισθανόμαστε: ότι καθώς το χρησιμοποιούμε, αυτό το λεξικό, τόσο τα παράγωγα όσο και τα σύνθετα μιας λέξης π.χ. της πόλης, συγκροτούν αθόρυβα μια λεκτική κοινωνιογραφία. Τα παράγωγα και τα σύνθετα της παραπάνω λέξης τόσα και τόσα διηγούνται. Εξιστορούν εμμέσως νοοτροπίες, καταστάσεις, επιταγές και στάσεις. Και από την άποψη αυτή το νέο λεξικό βρίσκεται σε μια, εξ αντικειμένου, λειτουργική συνεργασία και με το ετυμολογικό.

Μια ευεργεσία λοιπόν το νέο λεξικό του «πολύτεκνου» Γιώργου Μπαμπινιώτη.

Νέες περιέργειες προκαλούνται για να μας κρατήσουν σε φιλική σχέση με μια γλώσσα που κάθε της λέξη - και σε άλλες βέβαια συμβαίνει αυτό, αλλά με μικρότερο ιστορικό βάθος - είναι μια μικροθεωρία. Όπου από ένα «θε», από ένα από, πολλά έχουμε να δούμε. Και να φαντασθούμε.

Ευχαριστούμε, Κύριε Καθηγητά.

____________
-Ο  Γιάννης Μεταξάς, επίτιμος καθηγητής Πανεπιστημίων, είναι τακτικό μέλος της Académie Européenne Interdisciplinaire des Sciences.

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=852382&wordsinarticle=%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BE%CE%B1%CF%82

Πολιτική απαξίωση η Χώρα σε πλήρες αδιέξοδο

•  ΑΡΘΡΑ - ΚΕΙΜΕΝΑ

 του Κώστα  Λαπαβίτσα

10/01/2017

Πολιτική απαξίωση

Τον Σεπτέμβριο του 2015 ο Αλέξης Τσίπρας κέρδισε για δεύτερη φορά τις εκλογές υποσχόμενος «παράλληλο πρόγραμμα» και «ισοδύναμα», αλλά έχοντας στην πραγματικότητα παραδοθεί άνευ όρων στους δανειστές. Οι πανηγυρισμοί του μνημονιακού στρατοπέδου ήταν μεγάλοι. Η Ελλάδα συνέχιζε στην πορεία των μνημονίων και το πολιτικό σύστημα είχε πλέον απαλλαγεί από τα εντός του ΣΥΡΙΖΑ «βαρίδια». Κανένα από τα κόμματα της νέας Βουλής δεν αποτελούσε κίνδυνο για την πολιτική και κοινωνική εξουσία στην Ελλάδα.

Η σύγκριση με τον Ιανουάριο του 2017 είναι καταλυτική. Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ δεν υφίσταται ως αριστερό πολιτικό κόμμα και αγωνίζεται να μετατραπεί σε μηχανισμό νομής της εξουσίας. Ο Τσίπρας, το «γελαστό παιδί», είναι πιο συχνά ένας συνοφρυωμένος άνδρας, αντιπαθής πλέον σε ευρύτατα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Η δε ΝΔ ανακάμπτει, αλλά χωρίς ορμή. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όσο κι αν προσπαθούν να του φιλοτεχνήσουν την εικόνα οι επαγγελματίες της επικοινωνίας, είναι εμφανώς κάτω του μετρίου.

Εντονότατη αναδύεται η οσμή της σήψης και της αποδιοργάνωσης. Η κυβέρνηση είναι τελείως αναξιόπιστη όταν λέει ότι αποδέχθηκε το νέο μνημόνιο για να σώσει τη χώρα, ή ότι το διαχειρίζεται υπέρ των λαϊκών στρωμάτων και με κάποιο μαγικό τρόπο θα το μετατρέψει σε μηχανισμό κοινωνικής προόδου. Το ίδιο αναξιόπιστη είναι και η ΝΔ λέγοντας ότι για όλα φταίει ο δημόσιος τομέας, ή ότι μπορεί μέσα στο πλαίσιο των μνημονίων να περικόψει τη φορολογία και έχει πακέτο «μεταρρυθμίσεων» που θα φέρουν ανάπτυξη. Ολόκληρο το πολιτικό σύστημα είναι απαξιωμένο στα μάτια της πλειοψηφίας.

Κοινωνική και οικονομική καθίζηση

Το πολιτικό βούλιαγμα αντανακλά την εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση της κοινωνίας. Μισθωτοί, μικρομεσαίοι και αγρότες πνίγονται από την αμείλικτη καθημερινότητα της ανεργίας, των φόρων, των χαμηλών μισθών. Απορρίπτουν πλήρως το αδιέξοδο της μνημονιακής πορείας, όπως δείχνουν πεντακάθαρα όλες οι δημοσκοπήσεις. Διαπιστώνουν όμως ότι κανένα κόμμα της Βουλής δεν τους προσφέρει κάτι άλλο. Προσπαθούν να επιβιώσουν και φτιάχνουν μηχανισμούς αλληλοβοήθειας, κοινωνικής στήριξης και αλληλεγγύης.

Αδιέξοδο υπάρχει και στα κυρίαρχα στρώματα. Όταν ξέσπασε η κρίση, τάχθηκαν ολόψυχα με τη συνταγή της τρόικα: λιτότητα, περικοπές μισθών, απορρύθμιση αγορών, ιδιωτικοποιήσεις και τα λοιπά. Οποιαδήποτε άλλη πορεία θα δημιουργούσε τεράστιους κινδύνους για τους εγχώριους μηχανισμούς εξουσίας και τις γεωπολιτικές τους συμμαχίες. Πειθήνια επιχείρησαν να εφαρμόσουν τα μνημόνια, να ελέγξουν τις κοινωνικές αντιδράσεις και σιγά-σιγά, υποτίθεται, να βγάλουν τη χώρα από το τούνελ. Ήταν ο δρόμος της σωφροσύνης, όπως διαλαλούσε μια στρατιά πανεπιστημιακών, δημοσιογράφων και άλλων.

Λίγα στοιχεία ψύχραιμης οικονομικής ανάλυσης αρκούσαν για να δείξουν ότι ήταν ο δρόμος της καταστροφής και όχι της σωφροσύνης. Το 2010 η Ελλάδα κλήθηκε να κάνει μια γιγαντιαία προσαρμογή του εξωτερικού και του δημοσίου της ελλείμματος ακολουθώντας τη συνταγή της τρόικα, αλλά χωρίς υποτίμηση του νομίσματος και συνεχίζοντας να εξυπηρετεί ένα υπέρογκο χρέος. Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι το αποτέλεσμα θα ήταν συντριπτική συρρίκνωση της οικονομίας με τραγικά κοινωνικά επακόλουθα. Ακόμη χειρότερα, μετά την προσαρμογή, δεν υπήρχε περίπτωση να ακολουθήσει ταχύρρυθμη ανάπτυξη. Ήταν απολύτως προβλέψιμο – και προβλέφθηκε – ότι με τα μνημόνια η χώρα κατευθυνόταν προς την οικονομική καταρράκωση και τη γεωπολιτική ασημαντότητα.

Σήμερα η Ελλάδα έχει πετύχει ένα βαθμό σταθεροποίησης, συντρίβοντας την οικονομία της. Η ανεργία είναι τεράστια, η παραγωγικότητα της εργασίας δεν εξελίσσεται θετικά, η εκπαιδευμένη νεολαία μεταναστεύει. Η κατανάλωση είναι αδύναμη και θα γίνει χειρότερη με τους νέους φόρους και περικοπές. Οι επενδύσεις πρέπει να καλύψουν ένα τεράστιο κενό και δεν έχουν δυναμισμό. Οι εξαγωγές δε μπορούν να λειτουργήσουν ως ατμομηχανή της οικονομίας. Το τραπεζικό σύστημα δεν έχει καμία δυνατότητα να διευρύνει τις πιστώσεις. Η εθνική αποταμίευση παραμένει ουσιαστικά ανύπαρκτη. Το κράτος πρόνοιας τελεί υπό διάλυση και η κρατική μηχανή παρουσιάζει φαινόμενα απορρύθμισης. Ο κατάλογος είναι μακρύς και εύκολα θα μπορούσα να συνεχίσω.

Μισθωτοί και μικρομεσαίοι συνειδητοποιούν ότι μετά από εφτά χρόνια «σωτηρίας», ο σκληρός πυρήνας της οικονομικής και κοινωνικής εξουσίας έχει γίνει σκληρότερος, η φτώχεια γιγαντώθηκε, η φοροδιαφυγή παραμένει τεράστια και η διαφθορά έχει μεγαλώσει. Οι περιβόητες «μεταρρυθμίσεις» των μνημονιακών μόνο ανησυχία και φόβο δημιουργούν. Η Ελλάδα έχει αλλάξει, αλλά προς το χειρότερο, και το μέλλον διαγράφεται ζοφερό. Τα μνημόνια μετέτρεψαν τη χώρα για τα καλά σε βαλκανική οντότητα με αμελητέα προβολή ισχύος, όπως φάνηκε στο προσφυγικό.

Η έξοδος από την ΟΝΕ

Στο πλαίσιο αυτό για μια ακόμη φορά επανέρχεται ορμητικά το θέμα της εξόδου από την ΟΝΕ. Αν η κατάσταση της χώρας δεν ήταν τόσο τραγική, θα διασκέδαζε κανείς με τους αμετανόητους μνημονιακούς που όλο νομίζουν ότι ξεμπέρδεψαν με το θηρίο της εξόδου, αλλά αυτό συνεχώς επανεμφανίζεται. Δυσκολεύονται, βλέπετε, να κατανοήσουν ότι οι ίδιοι το τρέφουν με τα μνημόνια.

Τη φορά αυτή μάλιστα το θέμα της εξόδου δεν επανέρχεται μόνο στα λαϊκά στρώματα, από όπου δεν έφυγε ποτέ, αλλά και σε ισχυρούς κύκλους. Κάποιοι θύλακες ισχύος έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται ότι ο μονόδρομος παρακμής στον οποίο έχουν βάλει τη χώρα θα έχει αρνητικές επιπτώσεις και στα δικά τους συμφέροντα. Φαίνεται να ανοίγει μια συζήτηση για το λεγόμενο «βελούδινο Grexit».

Θέλω λοιπόν να ξεκαθαρίσω ότι το λεγόμενο «βελούδινο Grexit», ή «η συντηρητική έξοδος», όπως την είχαμε χαρακτηρίσει ήδη από το 2010 γιατί ήταν φανερό ότι κάποτε θα εμφανιζόταν, δεν είναι προς το συμφέρον ούτε του λαού, ούτε της χώρας. Πρόκειται στην ουσία για συνέχιση των μνημονιακών πολιτικών από εγχώριες δυνάμεις, χωρίς πραγματική ελάφρυνση του χρέους και με τις επιπτώσεις της υποτίμησης να βαραίνουν τα λαϊκά στρώματα. Το λεγόμενο «βελούδινο Grexit» είναι επιλογή των προνομιούχων στρωμάτων που, αφού πρώτα διέλυσαν τη χώρα με τον παραλογισμό της «διάσωσης», επιχειρούν να βρουν διέξοδο που θα διατηρεί τα προνόμια και την ισχύ τους.

Θέλω επίσης να ξεκαθαρίσω ότι στην πορεία των εφτά αυτών χρόνων, ιδίως με την κυβέρνηση Τσίπρα στα πράγματα, έχει φανεί ότι υπάρχει και μια ακόμη εκδοχή που θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε το «χαοτικό Grexit». Πρόκειται για Grexit κάτω από την αδήριτη πίεση της οικονομικής και κοινωνικής πραγματικότητας, με απώλεια ελέγχου και πολιτικάντικες κινήσεις τακτικής για να γαντζωθούν κάποιοι στις καρέκλες της εξουσίας. Αυτή ίσως να είναι και η χειρότερη εκδοχή.

Η Ελλάδα χρειάζεται συντεταγμένη και προοδευτική έξοδο. Δηλαδή έξοδο με σχέδιο και προετοιμασία που φυσικά θα απαιτεί ρήξη με τους δανειστές και την ΕΕ, αλλά στη βάση της ανάκτησης της λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας. Έξοδο που θα φέρει δυναμισμό στην ελληνική οικονομία, θα αλλάξει την κοινωνική ισορροπία υπέρ των φτωχότερων στρωμάτων και θα ξαναδώσει εθνική αξιοπρέπεια στη χώρα. Αυτή η έξοδος είναι απολύτως εφικτή, αλλά μπορεί να γίνει μόνο αν τα λαϊκά στρώματα βάλουν πλάτη και παίξουν ηγετικό ρόλο.

Το οικονομικό πρόγραμμα στον πυρήνα της προοδευτικής εξόδου είναι γνωστό. Περιλαμβάνει παύση πληρωμών στο δημόσιο χρέος και διαπραγματεύσεις για τη διευθέτησή του. Περιλαμβάνει επίσης άμεση ανάκτηση της νομισματικής κυριαρχίας, με δημόσιο έλεγχο και ιδιοκτησία στις τράπεζες, ώστε να υπάρξει πολιτική τόνωσης της ζήτησης με δημόσιες επενδύσεις και μείωση της φορολογίας. Στη βάση αυτή η χώρα θα μπορέσει να υιοθετήσει μεσοπρόθεσμη αγροτική και βιομηχανική πολιτική για την εξυγίανση της οικονομίας της. Το πρόγραμμα βασίζεται σε δράσεις που έχουν δοκιμαστεί σε άλλες χώρες. Απαιτεί όμως στοιχειώδη προετοιμασία και κοινωνική συσπείρωση.

Το 2016 ήρθε το τέλος των ψευδαισθήσεων. Μέσα στα μνημόνια δεν υπάρχει ούτε το «παράλληλο πρόγραμμα» του Αλέξη Τσίπρα, ούτε οι «παράλληλες μεταρρυθμίσεις» του Κυριάκου Μητσοτάκη. Υπάρχει μόνο η άτεγκτη πραγματικότητα του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Υπάρχει επίσης το τέλος εποχής για την παγκοσμιοποίηση, η εκλογή του Τραμπ, το Brexit, η συνολική αποτυχία της ΟΝΕ και η αποσάθρωση της ΕΕ. Για να επιβιώσει η χώρα μέσα στις τεκτονικές αυτές αλλαγές χρειάζεται επειγόντως ολική αλλαγή πολιτικής. Πρέπει επίσης να απαλλαγεί από το ανεπαρκέστατο πολιτικό προσωπικό που την οδήγησε σε αυτό το σημείο, συμπεριλαμβανομένης της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ.

Τους μήνες που πέρασαν το ΕΔΕΚΟΠ ετοίμασε το περίγραμμα της πρότασης εναλλακτικής πολιτικής. Είναι ό,τι σοβαρότερο και τεχνικά αρτιότερο υπάρχει τη στιγμή αυτή στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Στα μέσα Φεβρουαρίου θα την παρουσιάσουμε δημόσια στην Αθήνα. Οι προοπτική της ρήξης για κοινωνική και εθνική ανασύνταξη είναι εδώ. Καλή χρονιά.

*Πηγή: costaslapavitsas.blogspot.gr

Ευτυχώς! ...δεν χάσαμε το τρένο της Ευρώπης!!!

Οι γειτονιές της Ελλάδας: Κακοκαιρία την Πέμπτη - Η αναλυτική πρόγνωση

Οι γειτονιές της Ελλάδας: Κακοκαιρία την Πέμπτη - Η αναλυτική πρόγνωση: ΝΕΑ Άστατος θα είναι ο καιρός την Πέμπτη με τοπικές βροχές, χιόνια στα βόρεια ορεινά και σποραδικές καταιγίδες στα ανατολικά κυρίως θαλ...

Νυχτερινή "εισβολή" τουρκικής κορβέτας στα εθνικά χωρικά ύδατα ανοιχτά της Αττικής

Τουρκική κορβέτα παραβίασε τα εθνικά χωρικά ύδατα ανοιχτά του Σουνίου και αυτή τη στιγμή πλέει στις Κυκλάδες και συγκεκριμένα δυτικά της Σερίφου. Πρόκειται για νυχτερινή "εισβολή" στα θνικά χωρικά ύδατα ταυτόχρονα με αυτή που βρίσκεται σε εξέλιξη στην Κυπριακή ΑΟΖ με το ερευνητικό σκάφος "Barbaros" να διεξάγει έρευνες με τη συνοδεία τουρκικών πολεμικών πλοίων και υποβρυχίου

Σύμφωνα με ανακοίνωση του ΓΕΕΘΑ, η οποία εκδόθηκε πρίν από λίγο "η τουρκική κορβέτα “Βuyucada”, προερχόμενη από τον Kόλπο Ξηρού, εισήλθε την 4 Νοε (03:00) σε Ελληνικά Χωρικά Ύδατα στα στενά Καφηρέα. Στη συνέχεια κινούμενη με Νότια και Νοτιοδυτική πορεία διήλθε μεταξύ ν.Κέας και ν.Κύθνου.

Πλοία και μέσα του Πολεμικού Ναυτικού παρακολούθησαν και παρακολουθούν το τουρκικό σκάφος, καθόλη τη διάρκεια του πλου του".

Πρόκειται σαφώς για μία άκρως προκλητική ενέργεια της Τουρκίας σε βάρος των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και μάλιστα νύχτα ή οποία μπορεί να αποτελεί και κίνηση αντιπερισπασμου σε απάντηση της αποστολή ελληνικού υποβρυχίου και ΤΠΚ στην Κυπριακή ΑΟΖ απέναντι στον τουρκικό στολίσκο που συνοδεύει το ερευνητικό σκάφος "Barbaros".

H ενέργεια αυτή της Άγκυρας αυξάνει το επίπεδο ετοιμότητας στις Ένοπλες Δυνάμεις και θέτει σε συναγερμό κυρίως τις ναυτικές και αεροπορικές δυνάμεις καθώς δεν αποκλείεται κλιμάκωση της έντασης στο Αιγαίο, ίσως και θερμό επεισόδιο.

Δεν είναι τυχαίο πώς η τουρκική πρόκληση ήρθε λίγες ώρες μετά τη δήλωση του νέου υπουργού Εθνικής Άμυνας Νίκου Δένδια ότι, "η Ελλάς κρατά στο ένα χέρι κλάδο ελιάς και στο άλλο ξίφος. Ξίφος δικαίου, αλλά ξίφος".

Η τουρική κορβέτα Buyucada είναι ένα σύγχρονο πλοίο, τουρκικής κατασκευής, με χαρακτηριστικά stealth και είναι το δεύτερο της κλάσης Heybeliada που παραδόθηκε μόλις πρίν απο μερικούς μήνες στο τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό.

http://kafeneio-gr.blogspot.gr/2014/11/blog-post_8.html#.VFiMMTSsVRY